Terapia metodą PNF
Prorioceptive Neuromuscular Facilitation (torowanie nerwowo-mięśniowe)
PNF jest koncepcją posiadającą własną filozofię i zasady pracy z pacjentem. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu – to, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu jakim jest funkcja. Jakże często zapominamy o tym w naszej codziennej praktyce.
Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a co najważniejsze zapewnia bezbolesną pracę, bez traumatyzujących psychicznie i fizycznie doznań. Chory powinien być partnerem fizjoterapeuty, określającym zakres i granice działania. To on ustala cele terapii. Terapeuta ma w tym wypadku rolę doradczą. Dzięki takiemu podejściu chory nawet z dużą dysfunkcją zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy z terapeutą.
Terapia metodą McKenzie
To jedna z bardzo powszechnie stosowanych obecnie metod terapeutycznych. Stosowana w przypadkach dolegliwości bólowych kręgosłupa powstałych na skutek urazu lub zespołów przeciążeniowych. Metoda ta także znajduje swoje zastosowanie w terapii bólu pojawiającego się w przebiegu zmian zwyrodnieniowych.
Terapia metodą McKenzie stosowana jest w przypadkach dolegliwości bólowych kręgosłupa powstałych na skutek urazu lub zespołów przeciążeniowych
Celem nadrzędnym metody McKenzie jest przywrócenie możliwie pełnej funkcji zaburzonym strukturom, a tym samym zabezpieczenie pacjenta przed kolejnym pojawieniem się problemu bólowego.
Przy właściwie dobranym programie terapii, odpowiedniej ilości czasu pracy z pacjentem metoda ta pozwala na redukcję objawów oraz samodzielne radzenie sobie z bólem.
Metoda McKenzie, zarówno pod względem diagnostycznym jak i terapeutycznym znakomicie uzupełnia się w leczeniu pacjentów bólowych z innymi metodami takimi jak np PNF.
Ortopedyczna Terapia Manualna Kaltenborna i Evjenth’a
Ortopedyczna Terapia Manualna (OMT) zajmuje się dysfunkcjami w układzie kostnym oraz mięśniowym. Jest to kierunek specjalizacji zawodowej wewnątrz fizjoterapii. Częścią OMT są manualne mobilizacje stawów oraz tkanki mięśniowej i układu nerwowego.
Ćwiczenia mają na celu poprawę funkcji mięśnia: siły, wytrzymałości, koordynacji, szybkości.
Automobilizacja, autostabilizacja
Postępowanie profilaktyczne i wyuczenie prawidłowych zachowań w ciągu dnia (aktywność w życiu codziennym).
Kinesiotaping
Przy użyciu specjalnego plastra Kinesio, który cechami zbliżony jest do właściwości tkanki skórnej (grubość i rozciągliwość) oraz dzięki kombinacji jego rozciągnięcia, techniki aplikacji i odpowiedniego ustawienia kątowego stawu w przestrzeni, możemy uzyskać:
- poprawę funkcji danego mięśnia (siła, koordynacja)
- poprawę stabilizacji danego stawu (propriocepcja)
- zmniejszenie dolegliwości bólowych (mechanizm kontroli przewodzenia bodźców bólowych na poziomie rdzenia kręgowego. Mechanizm bramki bólowa Walla i Melzacka)
- poprawę trofiki tkanki a także usunięcia zbędnych produktów przemiany materii tkankowej dzięki oddziaływaniu na naczynia krwionośne tętnicze i żylne oraz na układ limfatyczny (obrzęki)
Współczesne metody diagnozowania i leczenia tkanek miękkich
Wykorzystuje system oceny dysbalansu mięśniowo-powięziowego oraz wykorzystania dobranych indywidualnie dla pacjenta technik mobilizacji tkanek miękkich w układzie mięśniowo-powieziowym celem przywrócenia prawidłowej biomechaniki i sterowania układu mięśniowo-powięziowego.
Metoda bardzo precyzyjnie ocenia zaburzenia dysbalansu mięśniowo-powięziowego i wykorzystuje techniki energizacji mięśni, rozluźniania mięśniowo-powięziowego, techniki aktywnego rozluźniania oraz terapię punktów spustowych w celu przywrócenia równowagi mięśniowo-powięziowej ciała.